شکستگی دنبالچه ، شکستگی در آخرین استخوان ستون فقرات است که در انتهای استخوان خاجی قرار دارد. معمولاً در اثر ضربه مستقیم به دنبالچه، مانند سقوط بر روی سطح سخت یا ضربه شدید در حین فعالیت هایی مانند ژیمناستیک یا اسب سواری ایجاد می شود. به ندرت ممکن است ناشی از استرس های مکرر باشد، مانند نشستن طولانی مدت روی سطوح سخت.
در برخی موارد، شکستگی دنبالچه ممکن است در حین زایمان رخ دهد، به خصوص اگر نوزاد بزرگ باشد یا اگر مادر لگن باریکی داشته باشد. پوکی استخوان، وضعیتی که باعث ضعیف شدن استخوان ها می شود، می تواند خطر شکستگی دنبالچه را نیز افزایش دهد.
بیشتر بخوانید : درد دنبالچه و درمان آن با فیزیوتراپی
علائم شکستگی دنبالچه
شایع ترین علامت شکستگی دنبالچه، درد شدید در ناحیه کمر و باسن است، به ویژه در هنگام نشستن. درد همچنین می تواند با فعالیت هایی مانند ایستادن، راه رفتن و دفع مدفوع بدتر شود. علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تورم و کبودی در اطراف دنبالچه
- بی حسی یا گزگز در ناحیه کمر یا باسن
- مشکل در نشستن یا ایستادن راحت
پزشک معمولاً شکستگی دنبالچه را بر اساس شرح حال و معاینه فیزیکی بیمار تشخیص می دهد. آنها همچنین ممکن است آزمایش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس یا سی تی اسکن را برای تأیید تشخیص و ارزیابی میزان شکستگی درخواست کنند.
روشهای درمان
اکثر شکستگی های دنبالچه نیازی به جراحی ندارند و طی چند هفته تا چند ماه به خودی خود بهبود می یابند. درمان معمولاً شامل مدیریت درد و فعالیت‌هایی است که می‌تواند به کاهش فشار روی استخوان دنبالچه کمک کند، مانند نشستن روی یک بالش نرم یا استفاده از یک پد گرم‌کننده.
فیزیوتراپی می تواند نقش مهمی در مدیریت درد و بهبود عملکرد پس از شکستگی دنبالچه داشته باشد. یک فیزیوتراپیست می تواند یک برنامه درمانی شخصی به شما ارائه دهد که نیازهای خاص شما را برطرف می کند و با بهبودی پیشرفت می کند.
فاز اولیه (0-3 هفته)
در مرحله اولیه، فیزیوتراپ شما بر کاهش درد، التهاب و اسپاسم عضلانی تمرکز خواهد کرد. آنها ممکن است از روش هایی مانند:
کمپرس یخ: قرار دادن کیسه های یخ روی دنبالچه به مدت 15 تا 20 دقیقه می تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند.
گرما درمانی: گرما درمانی را می توان پس از فروکش کردن التهاب اولیه برای کمک به بهبود جریان خون و بهبود بهبود اعمال کرد.
درمان دستی: فیزیوتراپیست شما ممکن است از تکنیک هایی مانند ماساژ و رهاسازی نقطه ماشه ای برای رفع اسپاسم عضلانی و بهبود انعطاف پذیری در عضلات اطراف استفاده کند.
فاز میانی (3-6 هفته)
با کاهش درد و التهاب، فیزیوتراپیست شما به تدریج تمرینات ملایمی را برای بهبود انعطاف پذیری، قدرت و وضعیت بدن معرفی می کند. این تمرینات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
حرکات کششی: تمرینات کششی می تواند به شل شدن ماهیچه های سفت و بهبود انعطاف پذیری در ناحیه کمر، باسن و باسن کمک کند.
تقویت: تمرینات تقویتی می تواند به بهبود حمایت و ثبات ناحیه لگن کمک کند.
وضعیت صحیح نشستن: فیزیوتراپیست شما وضعیت نشستن صحیح را به شما آموزش می دهد تا فشار وارده بر دنبالچه را به حداقل برساند و باعث بهبودی شود.
فاز جانبی (6-12 هفته)
در مرحله بعدی، فیزیوتراپ شما بر بازگرداندن شما به فعالیت های عادی و جلوگیری از آسیب های بعدی تمرکز می کند. آنها ممکن است راهنمایی در مورد:
بازگشت به محل کار: فیزیوتراپیست شما می تواند به شما کمک کند تا یک برنامه ایمن برای بازگشت به کار ایجاد کنید که به تدریج زمان نشستن شما را افزایش می دهد و از فعالیت هایی که درد دنبالچه شما را تشدید می کند اجتناب می کند.
از سرگیری تمرینات ورزشی: فیزیوتراپیست شما می تواند به شما کمک کند تا به طور ایمن برنامه تمرینی معمول خود را از سر بگیرید و با بهبود قدرت و انعطاف پذیری به تدریج شدت و مدت زمان را افزایش دهید.
در برخی موارد، اگر شکستگی شدید باشد یا درمان محافظه کارانه مؤثر نباشد، ممکن است جراحی توصیه شود. جراحی معمولاً تنها در صورتی در نظر گرفته می‌شود که شکستگی باعث درد مداوم شود که در فعالیت‌های روزانه اختلال ایجاد کند.
