آنتروسل، همچنین به عنوان پرولاپس روده کوچک شناخته می شود، وضعیتی است که بر کف لگن زنان تأثیر می گذارد. زمانی رخ می دهد که روده کوچک به سمت پایین برآمده می شود و به بالای واژن فشار می آورد و برآمدگی قابل توجهی ایجاد می کند. این ضعیف شدن و پایین آمدن بافت ها می تواند منجر به طیفی از علائم ناراحت کننده شود و کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد.
کف لگن یک ساختار بانوج عضلانی است که از اندام های داخل لگن، از جمله مثانه، رحم (در زنانی که هیسترکتومی نکرده اند)، رکتوم و روده کوچک حمایت می کند. این ماهیچه ها در ارتباط با بافت های همبند و رباط ها برای حفظ موقعیت مناسب اندام ها کار می کنند.
آنتروسل زمانی ایجاد می شود که عضلات کف لگن و بافت های همبند ضعیف یا آسیب ببینند. این ضعف به روده کوچک اجازه می دهد تا به سمت پایین بیرون زده و به دیواره واژن فشار بیاورد. شدت انتروسل می تواند متفاوت باشد، به طوری که برخی از زنان برآمدگی خفیف را تجربه می کنند و برخی دیگر دارای برجستگی قابل توجه تری هستند که حتی ممکن است به خارج از واژن کشیده شود.
بیشتر بخوانید : آندومتریوز
عوامل خطر آنتروسل
عوامل متعددی می تواند خطر ابتلا به انتروسل را در زنان افزایش دهد:
- زایمان: زایمان واژینال، به ویژه با عوارضی مانند فورسپس یا کشیدن خلاء، می تواند عضلات کف لگن را تحت فشار قرار دهد و پاره کند و در طول زمان آنها را مستعد ضعیف شدن کند.
- سن: با افزایش سن زنان، تولید طبیعی استروژن کاهش می یابد. استروژن در حفظ قدرت و قابلیت ارتجاعی عضلات کف لگن نقش دارد. با کاهش سطح استروژن، این عضلات می توانند ضعیف شوند و خطر افتادگی را افزایش دهند.
- زور زدن مزمن: فعالیت‌هایی که شامل زور زدن مزمن هستند، مانند بلند کردن اجسام سنگین، یبوست یا سرفه‌های مزمن، می‌توانند فشار بیشتری بر عضلات کف لگن وارد کرده و به ضعیف شدن آنها کمک کنند.
- چاقی: اضافه وزن بر عضلات کف لگن و بافت های همبند فشار وارد می کند.
- هیسترکتومی: زنانی که تحت عمل هیسترکتومی، به ویژه هیسترکتومی واژینال قرار گرفته اند، ممکن است به دلیل اختلال در ساختارهای حمایتی در بالای واژن، در معرض خطر بیشتری برای انتروسل باشند.
- اختلالات بافت همبند: شرایطی مانند سندرم اهلرز-دانلوس، که بر بافت همبند در سراسر بدن تأثیر می گذارد، همچنین می تواند خطر افتادگی اندام لگن، از جمله انتروسل را افزایش دهد.
علائم آنتروسل
علائم انتروسل بسته به شدت پرولاپس می تواند متفاوت باشد. برخی از زنان ممکن است علائم قابل توجهی را تجربه نکنند، در حالی که برخی دیگر ممکن است این علائم را داشته باشند:
- احساس فشار یا سنگینی در لگن
- برآمدگی در واژن، به ویژه در هنگام ایستادن یا زور زدن قابل توجه است
- درد پایین کمر
- مقاربت دردناک
- مشکل در دفع مدفوع
- بی اختیاری ادرار (نشت ادرار)
- تخلیه ناقص مثانه یا روده ها
اگر هر یک از این علائم را تجربه می کنید، مهم است که برای تشخیص مناسب با پزشک مشورت کنید و در مورد گزینه های درمانی صحبت کنید.
روش های تشخیص و درمان
تشخیص آنتروسل معمولاً شامل معاینه لگن توسط پزشک است. در طول معاینه، پزشک قدرت عضلات کف لگن را ارزیابی می کند و هرگونه برآمدگی در واژن را بررسی می کند. در برخی موارد، آزمایش‌های اضافی مانند مطالعات تصویربرداری (سونوگرافی یا MRI) ممکن است برای دریافت تصویر واضح‌تری از میزان افتادگی توصیه شود.
درمان انتروسل به شدت بیماری و نیازهای فردی شما بستگی دارد. چندین رویکرد برای بررسی وجود دارد:
اصلاح سبک زندگی: در موارد خفیف، تغییرات سبک زندگی ممکن است برای مدیریت علائم کافی باشد. این شامل:
- تمرینات عضلات کف لگن (Kegels): تقویت عضلات کف لگن تحت نظر متخصص فیزیوتراپی کف لگن می تواند حمایت از اندام های لگن را بهبود بخشد و علائمی مانند فشار و بی اختیاری ادرار را کاهش دهد.
- مدیریت وزن: حفظ وزن سالم استرس را در کف لگن کاهش می دهد.
- تغییرات رژیم غذایی: رژیم غذایی غنی از فیبر و مایعات می تواند به جلوگیری از یبوست و زور زدن در حین حرکات روده کمک کند.
- پرهیز از بلند کردن اجسام سنگین و فعالیت هایی که شامل زور زدن مزمن است.
- پساری: پساری وسیله ای سیلیکونی است که در واژن قرار می گیرد تا از اندام های لگنی حمایت کند و به موقعیت مناسب خود برگرداند. پساری می تواند گزینه خوبی برای خانم هایی باشد که علاقه ای به جراحی ندارند یا کاندید آن نیستند.
- جراحی: در موارد شدید با علائم قابل توجه، ممکن است جراحی برای ترمیم عضلات و بافت های ضعیف کف لگن و تغییر موقعیت روده کوچک توصیه شود. روش های جراحی مختلفی وجود دارد و بهترین گزینه به شرایط خاص شما بستگی دارد.
