بی اختیاری ادرار پس از جراحی پروستات یک عارضه شایع است ، به ویژه پس از پروستاتکتومی رادیکال، برداشتن غده پروستات با جراحی برای سرطان پروستات است. این وضعیت می تواند یک عارضه جانبی ناراحت کننده باشد، اما درک این نکته مهم است که برای اکثر مردان، بی اختیاری موقتی است و با گذشت زمان بهبود می یابد.
چرا بی اختیاری ادرار اتفاق می افتد؟
غده پروستات نقش مهمی در کنترل ادرار دارد. در اطراف مجرای ادرار، لوله ای که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می برد، قرار می گیرد. عضلات و اعصاب در ناحیه کف لگن با پروستات برای کنترل جریان ادرار کار می کنند. در طی جراحی پروستات، برخی از این ساختارها ممکن است تحت تأثیر قرار گیرند و منجر به بی اختیاری شود.
در اینجا یک تفکیک از علل شایع بی اختیاری ادرار پس از جراحی پروستات وجود دارد:
مختل شدن مکانیسم دریچه: پروستات مانند دریچه ای در پایه مثانه عمل می کند و به نگه داشتن ادرار کمک می کند. هنگامی که پروستات برداشته می شود، این عملکرد دریچه از بین می رود و منجر به بی اختیاری استرس می شود، جایی که ادرار با فعالیت هایی که باعث فشار بر مثانه می شود نشت می کند. مثانه، مانند سرفه، عطسه یا خندیدن.
آسیب عصبی: شبکه ای از اعصاب پروستات را احاطه کرده است و مسئول سیگنال های بین مثانه و مغز است. در حین جراحی، احتمال آسیب عصبی وجود دارد. این می تواند بر احساس مثانه تأثیر بگذارد و منجر به بی اختیاری ادرار شود، یک میل ناگهانی و شدید برای ادرار کردن که ممکن است کنترل آن دشوار باشد.
ضعف عضلانی: عضلات کف لگن از مثانه و مجرای ادرار حمایت می کنند. جراحی ممکن است این ماهیچه ها را ضعیف کند و به بی اختیاری بیشتر کمک کند.
بیشتر بخوانید : بی اختیاری ادرار در بیماران پارکینسون
انواع بی اختیاری ادرار پس از جراحی پروستات
سه نوع اصلی بی اختیاری وجود دارد که ممکن است بعد از جراحی پروستات رخ دهد:
بی اختیاری استرسی: این شایع ترین نوع است که تا 30 درصد از مردان را پس از جراحی تحت تاثیر قرار می دهد. نشت با افزایش فشار روی مثانه مانند سرفه، عطسه، بلند کردن اجسام سنگین یا ورزش اتفاق میافتد.
بی اختیاری اضطراری: این حالت تا 10 درصد از مردان را تحت تاثیر قرار می دهد و شامل میل شدید و ناگهانی برای ادرار می شود که ممکن است کنترل آن دشوار باشد. نشتی ممکن است قبل از رسیدن به توالت رخ دهد.
بی اختیاری مختلط: ترکیبی از بی اختیاری استرسی و فوریتی.
بی اختیاری ادرار پس از جراحی پروستات چقدر شایع است؟
احتمال تجربه بی اختیاری پس از جراحی پروستات به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
تکنیک جراحی: هدف تکنیک های جراحی حفظ اعصاب، حفظ اعصاب مسئول کنترل مثانه است. این می تواند به طور قابل توجهی خطر بی اختیاری را کاهش دهد.
خودداری قبل از جراحی: مردانی که قبل از جراحی کنترل خوبی بر مثانه دارند، احتمال بیشتری دارد که پس از جراحی سریعتر آن را به دست آورند.
سن و سلامت کلی: مردان جوانتر و سالمتر تمایل دارند کنترل مثانه را سریعتر بازیابی کنند.
کوتاه مدت (3-6 ماه): تا 70 درصد از مردان ممکن است درجاتی از بی اختیاری را تجربه کنند.
طولانی مدت (12-18 ماه): درصد مردان مبتلا به بی اختیاری به طور قابل توجهی کاهش می یابد. مطالعات نشان می دهد که 10-15٪ از مردان ممکن است هنوز مقداری نشت را تجربه کنند.
گزینه های درمان
خبر خوب این است که برای اکثر مردان، بی اختیاری ادرار با گذشت زمان بهبود می یابد. در اینجا چیزی است که می توانید انتظار داشته باشید:
بهبودی اولیه: پس از جراحی، یک کاتتر برای تخلیه ادرار به مدت چند روز در حالی که محل جراحی بهبود می یابد، قرار می گیرد. با برداشتن کاتتر، ممکن است مقداری نشت موقتی را تجربه کنید. این طبیعی است و باید به تدریج بهبود یابد.
تمرینات کف لگن (Kegels): این تمرینات باعث تقویت عضلات کف لگن می شود که می تواند کنترل مثانه را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد. یک متخصص فیزیوتراپی کف لگن شما را در انجام صحیح Kegels راهنمایی می کند.
اصلاح سبک زندگی: برخی تغییرات سبک زندگی می تواند به مدیریت بی اختیاری کمک کند. این ممکن است شامل محدود کردن مصرف کافئین و الکل باشد که می تواند مثانه را تحریک کند، و مدیریت مصرف مایعات برای جلوگیری از پر شدن مثانه که می تواند به مجرای ادرار فشار بیاورد.
گزینه های درمانی برای بی اختیاری مداوم
اگر بی اختیاری بیش از 12-18 ماه ادامه یابد، پزشک ممکن است درمان های دیگری را توصیه کند:
داروها: برخی داروها بسته به نوع بی اختیاری می توانند به شل شدن عضلات مثانه یا تقویت انقباضات مثانه کمک کنند.
عوامل حجیم کننده: اینها مواد تزریقی هستند که در اطراف مجرای ادرار قرار می گیرند تا به ایجاد مهر و موم محکم تر و جلوگیری از نشت کمک کنند.
اسلینگ مجرای ادرار: این یک روش جراحی کم تهاجمی است که در آن یک زنجیر در زیر مجرای ادرار قرار میگیرد تا حمایت بیشتری ایجاد کند و از نشت در هنگام بیاختیاری استرسی جلوگیری کند.
اسفنکتر ادرار مصنوعی (AUS): این یک دستگاه کاشته شده با جراحی است که به کنترل جریان ادرار کمک می کند. این معمولا برای بی اختیاری شدید که به درمان های دیگر پاسخ نمی دهد استفاده می شود.