چسبندگی روده نوارهایی از بافت اسکار هستند که بین حلقه‌های روده یا بین روده و سایر اندام های شکمی ایجاد می شوند. آنها می توانند علائم مختلفی از جمله درد شکم، نفخ، یبوست و حالت تهوع ایجاد کنند. در برخی موارد، چسبندگی همچنین می تواند منجر به انسداد روده شود که یک وضعیت پزشکی جدی است.
چسبندگی می تواند پس از هر نوع جراحی شکم ایجاد شود، اما این چسبندگی ها پس از جراحی هایی که روده ها را درگیر می کنند، شایع تر هستند. خطر ایجاد چسبندگی در افرادی که چندین عمل جراحی شکم داشته اند نیز بیشتر است.
علت دقیق چسبندگی ها به طور کامل شناخته نشده است، اما تصور می شود که این چسبندگی زمانی رخ می دهد که روند طبیعی بهبودی بدن به اشتباه پیش می رود. پس از جراحی، بدن بافت اسکار تولید می کند تا بافت آسیب دیده را ترمیم کند. در برخی موارد، این بافت اسکار می تواند بین حلقه های روده یا بین روده و سایر اندام های شکمی چسبندگی ایجاد کند.
چسبندگی روده می تواند از نظر اندازه و شدت متفاوت باشد. برخی از چسبندگی ها کوچک و نازک هستند، در حالی که برخی دیگر بزرگ و ضخیم هستند. هر چه چسبندگی ها بزرگتر و ضخیم تر باشد، احتمال بروز علائم بیشتر می شود.
علائم چسبندگی بسته به محل و شدت چسبندگی می تواند متفاوت باشد. برخی از رایج ترین علائم عبارتند از:
- درد شکم
- نفخ
- یبوست
- حالت تهوع
- استفراغ
- اسهال
- مشکل در عبور گاز
- اتساع شکم
- کاهش وزن
- تب
- لرز
در برخی موارد، چسبندگی می تواند منجر به انسداد روده نیز شود. این یک وضعیت پزشکی جدی است که زمانی رخ می دهد که چسبندگی مانع عبور غذا و مواد زائد از طریق روده شود. علائم انسداد روده عبارتند از:
- درد شدید شکم
- حالت تهوع
- استفراغ
- اسهال
- یبوست
- اتساع شکم
- کاهش وزن
- تب
- لرز
اگر هر یک از علائم چسبندگی را تجربه کردید، مهم است که به پزشک خود مراجعه کنید. پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن چسبندگی توصیه کند. جراحی تنها درمان موثر برای چسبندگی است.
درمان چسبندگی روده
درمان چسبندگی روده به شدت بیماری و علائمی که تجربه می کنید بستگی دارد. در برخی موارد، چسبندگی ها ممکن است نیازی به درمان نداشته باشند، اگر علائمی ایجاد نکنند. با این حال، اگر علائمی مانند درد شکم، نفخ، یبوست یا حالت تهوع را تجربه می کنید، پزشک ممکن است جراحی را برای برداشتن چسبندگی توصیه کند.
جراحی تنها درمان موثر برای چسبندگی روده است. نوع جراحی که انجام می شود به محل و شدت چسبندگی بستگی دارد. در برخی موارد ممکن است جراحی لاپاراسکوپی انجام شود. این نوع جراحی با استفاده از برش های کوچک و دوربین انجام می شود. در موارد دیگر، ممکن است جراحی باز لازم باشد. این نوع جراحی شامل ایجاد یک برش بزرگتر در شکم است.
پس از جراحی، باید چند روز در بیمارستان بمانید. برای کمک به مدیریت درد به شما داروی ضد درد داده می شود. همچنین دستورالعمل هایی در مورد نحوه مراقبت از خود در خانه به شما داده خواهد شد.
اکثر افراد پس از جراحی بدون هیچ مشکلی بهبود می یابند. با این حال، خطر عوارضی مانند عفونت، خونریزی و لخته شدن خون وجود دارد. در صورت بروز هر گونه عارضه، مهم است که فوراً به پزشک خود مراجعه کنید.
روشهای پیشگیری
چند کار وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر ابتلا به چسبندگی بعد از جراحی انجام دهید:
- دستورات پزشک را پس از جراحی به دقت دنبال کنید.
- پس از جراحی هر چه زودتر برخیزید و حرکت کنید.
- تا چند هفته پس از جراحی از انجام فعالیت های شدید خودداری کنید.
- رژیم غذایی سالمی داشته باشید که حاوی فیبر فراوان باشد.
- به مقدار زیاد مایعات بنوشید.
- برای جلوگیری از یبوست از نرم کننده ها یا ملین های مدفوع استفاده کنید.
- اگر در مورد چسبندگی نگرانی دارید، با پزشک خود صحبت کنید.
ارتباط آندومتریو و چسبندگی روده
بین چسبندگی روده و آندومتریوز ارتباط وجود دارد. در واقع، زنان مبتلا به آندومتریوز نسبت به زنانی که اندومتریوز ندارند، بیشتر در معرض ابتلا به چسبندگی روده هستند.
دلیل دقیق این ارتباط به طور کامل شناخته نشده است، اما تصور می شود که التهاب ناشی از آندومتریوز می تواند به بافت شکم آسیب برساند و منجر به ایجاد چسبندگی شود.
اگر به اندومتریوز مبتلا هستید، مهم است که از خطر ایجاد چسبندگی روده آگاه باشید. با پزشک خود در مورد راه های کاهش خطر و مدیریت علائم خود صحبت کنید.
