یبوست در بیماران پارکینسون. یبوست یک علامت شایع و اغلب آزاردهنده در بیماران پارکینسون است که برخی از مطالعات میزان شیوع آن را 80 تا 90 درصد گزارش کرده‌اند. بیماری پارکینسون (PD) یک اختلال عصبی است که بر حرکت تأثیر می گذارد و همچنین می تواند باعث علائم گوارشی از جمله یبوست شود. این می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی تأثیر بگذارد و منجر به عوارض دیگری مانند نهفتگی مدفوع و انسداد روده شود.
یبوست در بیماران پارکینسون را می توان به ترکیبی از عوامل مرتبط با خود بیماری، عوارض جانبی دارو و عوامل سبک زندگی نسبت داد. یکی از دلایل اصلی یبوست در بیماران پارکینسون ، اختلال در عملکرد سیستم عصبی خودمختار است که عملکردهای غیرارادی بدن از جمله هضم را کنترل می کند. PD می تواند عملکرد طبیعی سیستم عصبی خودمختار را مختل کند و منجر به کاهش زمان انتقال در دستگاه گوارش و کاهش انقباضات ماهیچه صاف در روده شود. این منجر به حرکت آهسته تر و کارآمدتر مدفوع در روده بزرگ می شود که منجر به یبوست می شود.
بیشتر بخوانید : بی اختیاری ادرار در بیماران پارکینسون
درمان یبوست در بیماران پارکینسون
علاوه بر اختلال عملکرد اتونومیک، داروهایی که معمولاً برای مدیریت علائم پارکینسون استفاده می‌شوند می‌توانند به یبوست کمک کنند. داروهای دوپامینرژیک، مانند لوودوپا، اغلب برای کاهش علائم حرکتی در پارکینسون تجویز می شوند. با این حال، این داروها می توانند عوارض جانبی گوارشی از جمله یبوست داشته باشند. داروهای آنتی کولینرژیک، که گاهی برای مدیریت لرزش و دیستونی در PD استفاده می‌شوند، می‌توانند با مهار انقباضات روده‌ها به یبوست کمک کنند.
عوامل سبک زندگی، مانند کاهش فعالیت بدنی، رژیم غذایی نامناسب، کم آبی بدن، و دریافت ناکافی فیبر، می توانند یبوست را در بیماران پارکینسون تشدید کنند. کاهش تحرک و ضعف عضلانی می‌تواند انقباضات طبیعی روده‌ها را مختل کند و منجر به کندی زمان انتقال و کاهش حرکت مدفوع شود. رژیم غذایی کم فیبر و مایعات نیز می تواند با ایجاد مدفوع سفت تر که به سختی دفع می شود، به یبوست کمک کند.
گزینه های درمانی یبوست در بیماران پارکینسون معمولاً شامل یک رویکرد چندوجهی است که به علل زمینه ای یبوست می پردازد و هدف آن بهبود عملکرد روده است. فیزیوتراپی کف لگن یک گزینه درمانی غیرتهاجمی و موثر برای یبوست در بیماران پارکینسونی است که بر تقویت عضلات کف لگن و بهبود هماهنگی عضلات درگیر در اجابت مزاج تمرکز دارد.
بیشتر بخوانید : یبوست در بیماران ام اس
فیزیوتراپی کف لگن
فیزیوتراپی کف لگن شامل ارزیابی جامع عضلات کف لگن بیمار و هماهنگی عضلات کف لگن با سایر عضلات درگیر در روند اجابت مزاج است. فیزیوتراپیست قدرت، تون، و هماهنگی عضلات کف لگن را ارزیابی می کند و نقاط ضعف یا اختلالی که ممکن است در ایجاد یبوست نقش داشته باشد را شناسایی می کند.
تکنیک های درمانی در فیزیوتراپی کف لگن ممکن است شامل تمرینات عضلات کف لگن، آموزش بیوفیدبک، درمان دستی و استراتژی های اصلاح رفتار باشد. هدف تمرینات عضلات کف لگن تقویت عضلات کف لگن و بهبود هماهنگی آنها با سایر عضلات درگیر در اجابت مزاج است. آموزش بیوفیدبک شامل استفاده از حسگرها برای ارائه بازخورد در زمان واقعی در مورد فعالیت عضلات کف لگن است که به بیماران کمک می کند یاد بگیرند که چگونه این عضلات را به درستی منقبض و شل کنند. تکنیک‌های درمان دستی، مانند تحرک بافت نرم و رهاسازی میوفاشیال، می‌توانند به بهبود تون عضلات و انعطاف‌پذیری در عضلات کف لگن کمک کنند. راهبردهای اصلاح رفتار، مانند بازآموزی روده و اصلاح رژیم غذایی نیز می توانند در برنامه های درمانی برای بهبود عملکرد روده گنجانده شوند.
ثابت شده است که فیزیوتراپی کف لگن در بهبود علائم یبوست در بیماران پارکینسون موثر است. یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز منتشر شده در مجله Neurogastroenterology & Motility در سال 2020 نشان داد که فیزیوتراپی کف لگن با بهبود قابل توجهی در علائم یبوست، از جمله دفعات اجابت مزاج، قوام مدفوع، و زور زدن در هنگام اجابت مزاج همراه است. این بررسی همچنین بهبود کیفیت زندگی و رضایت کلی از درمان را در بیماران پارکینسونی که فیزیوتراپی کف لگن دریافت می‌کنند، گزارش کرد.
مزایای فیزیوتراپی کف لگن در درمان یبوست در بیماران پارکینسون
مزایای فیزیوتراپی کف لگن در بیماران پارکینسون مبتلا به یبوست ممکن است به توانایی آن در رسیدگی به علل زمینه ای یبوست و بهبود هماهنگی عضلات درگیر در اجابت مزاج نسبت داده شود. تقویت عضلات کف لگن می تواند به بهبود کارایی انقباضات عضلانی در هنگام اجابت مزاج کمک کند و منجر به دفع موثرتر مدفوع شود. بهبود هماهنگی عضلات کف لگن با سایر ماهیچه های درگیر در اجابت مزاج نیز می تواند به بهینه سازی زمان و هماهنگی انقباضات عضلانی کمک کند و صاف شدن را تسهیل کند.
فیزیوتراپی کف لگن علاوه بر اثربخشی در بهبود علائم یبوست، یک گزینه درمانی ایمن و قابل تحمل برای بیماران پارکینسونی است. بر خلاف داروها که می توانند عوارض گوارشی و تداخل با سایر داروها داشته باشند، فیزیوتراپی کف لگن یک روش غیرتهاجمی و طبیعی برای بهبود عملکرد روده است. همچنین نیازی به استفاده از روش‌ها یا دستگاه‌های تهاجمی ندارد و آن را به یک گزینه درمانی راحت و در دسترس برای بیماران پارکینسون تبدیل می‌کند.
