التهاب پروستات یا پروستاتیت شرایطی است که با التهاب غده پروستات، غده ای کوچک به اندازه گردو که درست زیر مثانه در مردان قرار دارد، مشخص می شود. این التهاب می تواند علائم مختلفی ایجاد کند و اغلب بر اساس علت و تظاهرات آن به انواع مختلفی طبقه بندی می شود.
علائم پروستاتیت بسته به نوع و شدت بیماری می تواند متفاوت باشد اما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
درد و ناراحتی: درد در ناحیه لگن، اندام تناسلی، کمر یا راست روده در پروستاتیت شایع است. این درد ممکن است مبهم، دردناک یا تیز باشد و ممکن است با حرکات روده یا انزال بدتر شود.
علائم ادراری: پروستاتیت می تواند علائم ادراری مانند تکرر ادرار، اضطرار (اضطراب ناگهانی و شدید برای ادرار کردن)، مشکل در ادرار کردن، جریان ضعیف ادرار، یا درد یا احساس سوزش در هنگام ادرار ایجاد کند.
اختلال عملکرد جنسی: برخی از مردان مبتلا به پروستات ممکن است مشکلات جنسی مانند اختلال نعوظ، انزال دردناک یا کاهش میل جنسی را تجربه کنند.
علائم شبیه آنفولانزا: در پروستاتیت حاد باکتریایی، علائم ممکن است شبیه علائم عفونت شدید دستگاه ادراری باشد و ممکن است شامل تب، لرز، بدن درد و خستگی باشد.
علل التهاب پروستات
پروستاتیت می تواند دلایل مختلفی داشته باشد و این بیماری اغلب بر اساس منشاء آن به انواع مختلفی طبقه بندی می شود:
پروستاتیت حاد باکتریایی: این نوع در اثر عفونت باکتریایی غده پروستات ایجاد می شود. باکتری های دستگاه ادراری یا سایر نقاط بدن می توانند وارد پروستات شوند و منجر به التهاب و عفونت شوند. باکتری های رایج مسئول پروستاتیت حاد باکتریایی شامل اشریشیا کلی (E. coli) و سایر پاتوژن ها هستند.
پروستاتیت باکتریایی مزمن: بر خلاف پروستاتیت باکتریایی حاد، پروستاتیت باکتریایی مزمن با عفونت های مکرر دستگاه ادراری که غده پروستات را درگیر می کند مشخص می شود. عفونت ممکن است برای مدت طولانی باقی بماند و منجر به التهاب مزمن شود.
پروستاتیت مزمن/سندرم درد مزمن لگن: این نوع شایع ترین شکل پروستاتیت است که اکثر موارد را تشکیل می دهد. علت دقیق آن اغلب نامشخص است، اما ممکن است شامل التهاب، اختلال عملکرد عصبی، تنش عضلات لگن یا عوامل دیگر باشد. این معمولاً با عفونت باکتریایی همراه نیست، اگرچه ممکن است التهاب همچنان وجود داشته باشد.
پروستاتیت التهابی بدون علامت: برخی از مردان ممکن است بدون اینکه علائم قابل توجهی را تجربه کنند، التهاب غده پروستات داشته باشند. این نوع معمولاً به طور تصادفی در هنگام ارزیابی سایر شرایط تشخیص داده می شود.
روش های درمان پروستاتیت
درمان التهاب پروستات به نوع، شدت و علت اصلی آن بستگی دارد.
آنتی بیوتیک ها: درمان آنتی بیوتیکی اصلی ترین درمان پروستاتیت باکتریایی حاد و پروستاتیت باکتریایی مزمن است. انتخاب آنتی بیوتیک و مدت درمان ممکن است بر اساس باکتری خاص شناسایی شده و پاسخ فرد به درمان متفاوت باشد. تکمیل دوره کامل آنتی بیوتیک طبق تجویز پزشک متخصص برای اطمینان از ریشه کن شدن کامل عفونت ضروری است.
آلفا بلوکرها: آلفا بلوکرها داروهایی هستند که به شل شدن عضلات پروستات و گردن مثانه کمک می کنند، جریان ادرار را بهبود می بخشند و علائمی مانند فوریت و تزلزل ادرار را کاهش می دهند. این داروها اغلب برای مردان مبتلا به پروستاتیت مزمن برای کاهش علائم ادراری تجویز می شوند.
داروهای ضد التهابی: داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) یا سایر داروهای ضد التهابی ممکن است برای کاهش درد و التهاب مرتبط با پروستاتیت توصیه شوند. این داروها می توانند به تسکین علائمی مانند درد و ناراحتی لگن کمک کنند.
فیزیوتراپی: برای مردان مبتلا به التهاب پروستات یا درد مزمن لگن، تکنیک های فیزیوتراپی کف لگن مانند تمرینات آرامسازی عضلات کف لگن، بیوفیدبک و درمان رهاسازی نقطه ماشهای ممکن است مفید باشد. هدف فیزیوتراپی کف لگن کاهش تنش عضلانی و بهبود عملکرد کف لگن و در نتیجه کاهش درد و علائم ادراری است.
سایر روشهای درمانی
اصلاح سبک زندگی: ایجاد تغییرات خاص در سبک زندگی می تواند به مدیریت علائم و بهبود سلامت کلی پروستات کمک کند. اینها ممکن است شامل اصلاحات رژیم غذایی (مانند اجتناب از غذاهای تند و کافئین)، تکنیک های کاهش استرس (مانند تمرینات آرامش بخش یا مدیتیشن) و اجتناب از فعالیت هایی باشد که علائم را تشدید می کند (مانند نشستن طولانی مدت یا دوچرخه سواری).
ماساژ پروستات: ماساژ پروستات که به صورت داخلی یا خارجی توسط یک ارائه دهنده خدمات بهداشتی انجام می شود، ممکن است با ترویج تخلیه ترشحات پروستات و کاهش التهاب به تسکین علائم پروستات کمک کند. با این حال، این روش برای همه افراد مناسب نیست و باید تحت نظارت پزشک انجام شود.
روان درمانی: برای مردان مبتلا به پروستاتیت یا درد مزمن لگن، روان درمانی یا مشاوره ممکن است در رسیدگی به عوامل روانشناختی زمینه ای مانند استرس، اضطراب یا افسردگی مفید باشد.
مداخله جراحی: در موارد نادری که پروستاتیت به درمان های محافظه کارانه پاسخ نمی دهد یا با عوارضی مانند تشکیل آبسه یا انسداد ادرار همراه است، ممکن است مداخله جراحی ضروری باشد. گزینه های جراحی ممکن است شامل برداشتن پروستات از طریق مجرای ادرار (TURP) یا پروستاتکتومی باشد.
