ناتوانی جنسی، همچنین به عنوان اختلال نعوظ (ED) شناخته می شود، به ناتوانی مداوم در دستیابی یا حفظ نعوظ کافی برای عملکرد جنسی رضایت بخش اشاره دارد. این یک بیماری شایع است که می تواند مردان را در هر سنی درگیر کند اما با افزایش سن شیوع بیشتری پیدا می کند.
این وضعیت می تواند دلایل مختلفی داشته باشد، هم جسمی و هم روانی. در اینجا چند عامل رایج وجود دارد:
دلایل ناتوانی جنسی
علل جسمی: شرایط جسمی متعددی می تواند در ایجاد ناتوانی جنسی نقش داشته باشد، از جمله:
- بیماری های قلبی عروقی: شرایطی مانند آترواسکلروز (تنگی عروق)، فشار خون بالا و بیماری قلبی می تواند جریان خون به آلت تناسلی را مختل کند و نعوظ را دشوار کند.
- دیابت: سطح بالای قند خون مزمن می تواند به عروق خونی و اعصاب آسیب برساند و منجر به اختلال نعوظ شود.
- اختلالات عصبی: شرایطی مانند مولتیپل اسکلروزیس، بیماری پارکینسون و آسیب های نخاعی می توانند با سیگنال های عصبی درگیر در روند نعوظ تداخل ایجاد کنند.
- عدم تعادل هورمونی: سطوح پایین تستوسترون می تواند به ناتوانی جنسی کمک کند، اگرچه این نسبت به علل دیگر کمتر رایج است.
- داروها و درمان ها: برخی داروها مانند داروهای ضد افسردگی، ضد فشار خون و داروهای شیمی درمانی ممکن است عوارض جانبی داشته باشند که بر عملکرد نعوظ تأثیر می گذارد. علاوه بر این، درمان‌های سرطان پروستات، مانند جراحی یا پرتودرمانی نیز می‌تواند بر عملکرد نعوظ تأثیر بگذارد.
علل روانی: عوامل روانی می توانند نقش مهمی در اختلال نعوظ داشته باشند، چه به عنوان علت اولیه و چه به عنوان یک عامل کمک کننده. این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:
- استرس و اضطراب: سطوح بالای استرس، اضطراب عملکرد یا مشکلات رابطه می تواند بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارد.
- افسردگی: شرایط سلامت روان مانند افسردگی می تواند بر میل جنسی و میل جنسی کلی تأثیر بگذارد.
- تجارب تروماتیک گذشته یا آسیب های جنسی: اینها می توانند به موانع روانی و مشکلات در عملکرد جنسی کمک کنند.
- مسائل مربوط به رابطه: ارتباط ضعیف، تعارضات حل نشده یا عدم صمیمیت عاطفی می تواند بر عملکرد جنسی تأثیر بگذارد.
روشهای درمان
گزینه های درمانی برای این مشکل به علت زمینه ای بستگی دارد و ممکن است ترکیبی از رویکردها را شامل شود:
اصلاح سبک زندگی: اتخاذ یک سبک زندگی سالم، از جمله ورزش منظم، رژیم غذایی متعادل، مدیریت وزن و ترک سیگار، می تواند سلامت کلی عروق و عملکرد نعوظ را بهبود بخشد.
داروها: داروهای خوراکی مانند سیلدنافیل (ویاگرا)، تادالافیل (سیالیس) و واردنافیل (لویترا) معمولاً برای تقویت عملکرد نعوظ با افزایش جریان خون در آلت تناسلی تجویز می شوند. این داروها باید تحت نظارت پزشک مصرف شوند.
مشاوره روان‌شناختی: در مواردی که عوامل روان‌شناختی به ناتوانی جنسی کمک می‌کنند، درمان یا مشاوره می‌تواند به رفع مشکلات اساسی، کاهش اضطراب و بهبود اعتماد به نفس جنسی کمک کند.
هورمون درمانی: اگر سطوح پایین تستوسترون به عنوان یک عامل کمک کننده شناسایی شود، ممکن است درمان جایگزین هورمونی در نظر گرفته شود.
دستگاه‌های نعوظ خلاء، ایمپلنت آلت تناسلی یا تزریق: این گزینه‌ها معمولاً برای افرادی توصیه می‌شود که به داروهای خوراکی پاسخ نمی‌دهند یا نمی‌توانند مصرف کنند. آنها شامل مداخلات مکانیکی یا جراحی برای کمک به دستیابی و حفظ نعوظ هستند.
فیزیوتراپی در درمان ناتوانی جنسی
فیزیوتراپی می تواند در درمان ناتوانی جنسی نقش داشته باشد، به ویژه زمانی که این بیماری به عوامل فیزیکی خاصی مرتبط باشد.
تمرینات عضلات کف لگن: فیزیوتراپی کف لگن می تواند شامل تمریناتی برای تقویت عضلات کف لگن باشد که در عملکرد نعوظ نقش دارند. ورزش‌های خاص، مانند تمرینات کگل، می‌توانند به بهبود جریان خون در ناحیه تناسلی، تقویت تون عضلانی و حمایت از عملکرد نعوظ کمک کنند.
بیوفیدبک و تحریک الکتریکی: فیزیوتراپیست های کف لگن ممکن است از تکنیک‌های بیوفیدبک برای کمک به افراد کمک کنند تا از ماهیچه های کف لگن خود آگاه‌تر شوند و توانایی خود را برای کنترل آن ها بهبود بخشند. این ممکن است شامل استفاده از حسگرها یا کاوشگرها برای ارائه بازخورد بصری یا شنیداری در مورد فعالیت عضلانی باشد. همچنین می توان از تحریک الکتریکی برای تحریک عضلات کف لگن استفاده کرد که به طور بالقوه تون عضلانی و جریان خون را بهبود می بخشد.
توانبخشی پس از جراحی لگن: برای افرادی که تحت عمل جراحی لگن مانند جراحی پروستات قرار گرفته اند، فیزیوتراپی می تواند در روند بهبودی مفید باشد. فیزیوتراپیست ها می توانند راهنمایی هایی در مورد تمرینات برای بهبود قدرت عضلانی، انعطاف پذیری و کنترل در ناحیه لگن ارائه دهند که ممکن است به بازیابی عملکرد نعوظ کمک کند.
اصلاح سبک زندگی: فیزیوتراپیست ها می توانند آموزش هایی را در مورد اصلاح شیوه زندگی ارائه دهند که می تواند از عملکرد نعوظ حمایت کند، مانند حفظ وزن سالم، درگیر شدن در فعالیت بدنی منظم، و مدیریت شرایط مزمن مانند دیابت یا فشار خون بالا. آنها همچنین ممکن است در مورد وضعیت بدنی مناسب و مکانیک بدن در طول فعالیت جنسی توصیه هایی ارائه دهند.
بیشتر بخوانید :
فیزیوتراپی در درمان بی اختیاری ادرار
کلمات مرتبط :
درمان اختلالات جنسی با فیزیوتراپی – انزال زودرس – اختلال نعوظ – فیزیوتراپی کف لگن – فیزیوتراپی در مشهد – فیزیوتراپی کف لگن در مشهد – فیزیوتراپی اختلالات جنسی در مردان – فیزیوتراپی مشکلات جنسی – فیزیوتراپی بارداری در مشهد – مرکز فیزیوتراپی کف لگن در مشهد – فیزیوتراپی زود انزالی در مشهد – فیزیوتراپی بی اختیاری ادرار در مشهد – فیزیوتراپی خوب در مشهد