فیزیوتراپی پس از پروستاتکتومی
پروستاتکتومی یک روش جراحی است که شامل برداشتن تمام یا بخشی از غده پروستات است. غده پروستات غده ای به اندازه گردو است که درست در زیر مثانه در مردان قرار دارد. این مجرای ادرار را احاطه کرده است، که لوله ای است که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می برد.
دلایل مختلفی برای انجام پروستاتکتومی وجود دارد، از جمله:
- سرطان پروستات
- بزرگ شدن پروستات (هیپرپلازی خوش خیم پروستات یا BPH) که باعث مشکلات ادراری می شود
- پروستاتیت مزمن (التهاب غده پروستات) که به درمان های دیگر پاسخ نداده است.
انواع مختلفی از پروستاتکتومی وجود دارد، از جمله پروستاتکتومی باز، پروستاتکتومی لاپاروسکوپیک و پروستاتکتومی به کمک ربات. انتخاب روش به عوامل مختلفی از جمله سن بیمار، سلامت کلی و اندازه و مرحله سرطان در صورت وجود بستگی دارد.
پس از پروستاتکتومی، بیماران ممکن است عوارض جانبی مانند بی اختیاری ادرار و اختلال نعوظ را تجربه کنند. با این حال، بسیاری از بیماران می توانند پس از یک دوره بهبودی و توانبخشی، عملکرد طبیعی ادرار و جنسی را به دست آورند.
فیزیوتراپی پس از پروستاتکتومی
فیزیوتراپی می تواند نقش مهمی در روند بهبودی بعد از پروستاتکتومی داشته باشد. هدف از فیزیوتراپی بعد از پروستاتکتومی کمک به بیماران برای بازیابی قدرت، انعطاف پذیری و عملکرد عضلات کف لگن است که می تواند در طول جراحی ضعیف یا آسیب ببیند.
عضلات کف لگن گروهی از عضلات هستند که از مثانه، راست روده و مجرای ادرار حمایت می کنند. آنها نقش مهمی در کنترل ادرار و روده، عملکرد جنسی و ثبات کلی هسته دارند. پس از پروستاتکتومی، این عضلات می توانند ضعیف یا آسیب ببینند که می تواند منجر به بی اختیاری ادرار، اختلال نعوظ و سایر مشکلات شود.
فیزیوتراپی پس از پروستاتکتومی معمولاً شامل تمریناتی برای تقویت عضلات کف لگن و همچنین سایر عضلات در قسمت تحتانی کمر، باسن و شکم است که از ناحیه لگن حمایت می کنند. این تمرینات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
تمرینات کگل: این تمرینات شامل انقباض و شل کردن عضلات کف لگن برای بهبود قدرت و کنترل است.
تمرینات پل: این تمرینات شامل دراز کشیدن به پشت با زانوهای خم شده و بلند کردن باسن از روی زمین برای درگیر شدن عضلات کف لگن و سایر ماهیچه های کمر و باسن است.
اسکات: این تمرینات شامل ایستادن پاها به اندازه عرض شانه و خم کردن زانوها برای پایین آوردن بدن، درگیر شدن عضلات کف لگن و سایر عضلات در پاها و باسن است.
تمرینات شکمی: این تمرینات شامل درگیر شدن عضلات شکم برای حمایت از ناحیه لگن و بهبود ثبات مرکزی است.
علاوه بر ورزش، فیزیوتراپی پس از برداشتن پروستات همچنین ممکن است شامل آموزش در مورد وضعیت بدنی مناسب و مکانیک بدن و همچنین تکنیک هایی برای مدیریت بی اختیاری ادرار و اختلال نعوظ باشد.
همکاری با یک فیزیوتراپیست واجد شرایط که تجربه کار با بیمارانی را که تحت عمل جراحی پروستاتکتومی قرار گرفته اند، مهم است، زیرا آنها می توانند راهنمایی و پشتیبانی شخصی را در طول روند بهبودی ارائه دهند.
بیشتر بخوانید :